Geschiedenis
In een notendop
De sporen van geschiedenis en cultuur vind je op grotwanden, pastelkleurige gevels en de gezichten van de mensen. De geschiedenis van Aruba is rijk en boeiend. Van inheemse Caquetios tot de Nederlanders, alles heeft zijn sporen nagelaten op de mensen en het land.
In 1999 vierde Aruba zijn vijfhonderjarig bestaan. Met de komst van de eerste Europeanen begon vijf eeuwen geleden een nieuw tijdperk, maar de geschiedenis van Aruba en de Antillen voert natuurlijk verder terug dan het jaar 1499.
Lang voor de komst van Europese ontdekkingsreizigers werden de Antillen bewoond door indianen, die zich een paar duizend jaar voor onze jaartelling al vanuit Zuid-Amerika over het Caribische gebied verspreid hadden. Op Aruba leefden zij als semi-nomaden en voedden zich met vis, schildpadden en schelpdieren. Een recentere groep immigranten, waarschijnlijk leden van de Arawak-stam uit het Amazonegebied die Spanjaarden Caquetio’s noemden, hadden een vaste verblijfplaats en bedreven landbouw. Van de periode daarvoor, de pre-Columbiaanse tijd, is echter weinig bekend.
Daarna wisselden Spaanse, Hollandse, Engelse en Franse bezetters elkaar af, totdat de Hollanders zich ten slotte definitief meester maakten van Aruba en de vijf andere Antilliaanse eilanden: Curaçao, Bonaire, Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba. Goud was in de 19de eeuw Aruba’s belangrijkste inkomstenbron, maar de echte economische ‘boom’ kwam begin 20ste eeuw met de opening van de olieraffinaderij in San Nicolas. Vanaf het moment dat deze economische pijler (tijdelijk) wegviel, investeerde de overheid in grootschalig toerisme. Een groot deel van de bereopsbevolking vindt tegenwoordig een bestaan in deze succesvolle sector. De dunbevolkte agrarische gemeenschap van toen heeft in één eeuw plaatsgemaakt voor een dichtbevolkte moderne samenleving met een relatief hoog welvaartsniveau, het hoogste in de regio. Na jaren politiek geharrewar maakte Aruba zich los van de Nederlandse Antillen en kreeg in 1986 de ‘status aparte’. Het eiland kreeg een eigen vlag, vokslied, munteenheid, postzegels en een gekozen parlement. In 2010 volgde de opheffing van de Nederlandse Antillen en sindsdien bestaat het koninkrijk uit vier verschillende landen: Nederland, Curaçao, Sint Maarten en Aruba. Bonaire, Sint Eustatius en Saba zijn nu bijzondere gemeenschappen van Nederland geworden.
Aruba’s rijke, multiculturele verleden wordt weerspiegeld in hun keuken, architectuur, kunst, tradities en hartelijke, vriendelijke bevolking. Wat begon als een visserijvoorpost voor indianen, is in de loop der eeuwen afwisselend in Spaanse en Nederlandse handen overgegaan, en is nu een divers, zelfstandig land dat deel uitmaakt van het Koninkrijk der Nederlanden.
Vlag
Op 18 maart 1986 gaf Holland het recht van Aruba op een autonome status binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Op deze dag, 18 maart, viert Aruba de dag van de vlag en het volkslied ‘Flag and Anthem Day’. Er wordt dan stil gestaan bij de geschiedenis van Aruba.
​
De vlag van Aruba bestaat uit vier kleuren, deze hebben elk een betekenis. De kleur blauw staat voor de zee die Aruba omringt. Geel is de kleur van overvloed als teken voor de industrieën van goud, aloë en olie en staat ook voor het verleden van het eiland. De liefde die elke Arubaan voelt voor het land en voor de voormalige Braziliaanse houtindustrie wordt geuit met rood. Wit staat dan weer voor de sneeuwwitte stranden en voor de zuivere harten van de Arubaanse bevolking die streven naar gerechtigheid, orde en vrijheid.
Daarnaast heeft de Arubaanse vlag ook een aantal symbolen in zich zoals de ster en de twee strepen. De ster staat voor de vier punten van het kompas; het eiland heeft namelijk mensen uit de hele wereld aangetrokken. De ster staat ook voor het eiland zelf, omringd door de prachtige blauwe zee. De horizontale strepen verwijzen naar de vrije en autonome positie van Aruba binnen het Koninkrijk der Nederlanden.